ให้ฉันเป็นยาวิเศษ ที่ทำให้เธอลืมวันช้ำๆ
วันใดที่เธอพลาดพลั้ง ให้ฉันนั้นได้รับรู้
ใครสักคนกำลังจะหมดแรง
ในสายตามีนัยแฝง บอกในความอ่อนล้าและมืดมน
ดูเหมือนเธอจะลอยไปกับลม
เธอไม่กลัวจะเปียกฝน ไม่มีจุดหมายช่างไร้ทิศทาง
มองเธอแล้วฉันทนไม่ไหว เปิดประตูให้ฉันเข้าไป
แบ่งความอ่อนล้าของเธอ ให้ฉันจะได้ไหม
ให้ฉันเป็นยาวิเศษ ที่ทำให้เธอลืมวันช้ำๆ
วันใดที่เธอพลาดพลั้ง ให้ฉันนั้นได้รับรู้
จะขอเป็นยาวิเศษ แบ่งเบาความทุกข์ที่เวียนซ้ำๆ
ความจริงใจไม่เคยคาดหวัง ฉันขอแค่ได้เฝ้าดู
ฉันเป็นเพียงแค่คนที่ผ่านมา
ไม่มีคำอธิบาย ว่าเหตุใดที่ฉันเป็นห่วงเธอ
เธอไม่ต้องกังวลเมื่อได้เจอ
แค่ให้ฉันดูแลเธอ ไม่ต้องการอะไรสักอย่าง
ในวันนี้ฉันทนไม่ไหว เปิดประตูให้ฉันเข้าไป
แบ่งความอ่อนล้าของเธอ ให้ฉันจะได้ไหม
ให้ฉันเป็นยาวิเศษ ที่ทำให้เธอลืมวันช้ำๆ
วันใดที่เธอพลาดพลั้ง ให้ฉันนั้นได้รับรู้
จะขอเป็นยาวิเศษ แบ่งเบาความทุกข์ที่เวียนซ้ำๆ
ความจริงใจไม่เคยคาดหวัง ฉันขอแค่ได้เฝ้าดู
ฉันนั้นไม่อยากจะรับรู้ในสิ่งใด
ฉันไม่ได้ต้องการหาในคำตอบ
ฉันนั้นแค่อยากให้เธอรู้
ฉันนั้นทนมองดู ไม่ได้
ให้ฉันเป็นยาวิเศษ ที่ทำให้เธอลืมวันช้ำๆ
วันใดที่เธอพลาดพลั้ง ให้ฉันนั้นได้รับรู้
จะขอเป็นยาวิเศษ แบ่งเบาความทุกข์ที่เวียนซ้ำๆ
ความจริงใจไม่เคยคาดหวัง ฉันขอแค่ได้เฝ้าดู
ให้ฉันเป็นยาวิเศษ ที่ทำให้เธอลืมวันช้ำๆ
วันใดที่เธอพลาดพลั้ง ให้ฉันนั้นได้รับรู้
จะขอเป็นยาวิเศษ แบ่งเบาความทุกข์ที่เวียนซ้ำๆ
ความจริงใจไม่เคยคาดหวัง ฉันขอแค่ได้เฝ้าดู